Mont Ventoux – De winderige berg

De berg heeft vele namen. Hij wordt wel de Reus van de Provence genoemd, vermoedelijk omdat het een solitaire berg is die boven alles in het landschap uitstijgt en tot in de verre omgeving zichtbaar is, ondanks het feit dat de berg toch slechts 1910 meter hoog is. De naam Ventoux is ontleend aan het woord ventueux, een winderige berg dus.
En een winderige berg is het. De mistral kan hier onaangenaam hard blazen, vooral aan de top. Onder wielrenners wordt meestal gesproken over de Kale Berg . Dat slaat dan op de top van de berg. Die bestaat uit witte kalksteen en is, behalve wat jeneverstruiken, geheel vrij van bomen. Dat geeft de berg een heel herkenbaar voorkomen. Altijd een witte hoed. In de winter van de sneeuw, in de zomer van het kalksteen. De naam Kale Berg was ooit een juiste omschrijving voor de gehele berg. Vroeger was de berg begroeid met eikenbomen, maar deze bomen zijn in de loop van de tijd omgehakt, vooral voor de scheepswerven in Toulon. Nadat de berg bijna geheel kaal was, is aan het eind van de 19de eeuw besloten tot een herbebossing. Thans is het overgrote deel weer bedekt met bossen van eiken, ceders, beuken en dennen.De berg is een bijzondere uitdaging voor fietsers. Vele duizenden fietsers proberen elk jaar hier te bewijzen dat ze nog niet oud zijn. Daarvoor staan drie wegen naar de top tot hun beschikking.

De route vanaf Bedoin begint bij een marmeren streep in het wegdek. Vanaf hier is het een klim van 21 km. Kenners zeggen dat dit de moeilijkste klim is. Na 15 km is er een rustplaats bij Chalet Reynard, maar daarna gaat het fors omhoog het maanlandschap in. Op een kilometer van de top ligt rechts het monument voor Tommy Simpson, waar wielrenners al hun overtollige reserveonderdelen achterlaten. 1 kilometer verder is de top, waarop enkele gebouwen staan, o.a. het Observatoire, ten behoeve van de meteorologie en de telecommunicatie.

De tweede route loop vanaf Malaucène. De start is bij de fietsenwinkel ASC Cycles. Dat is wel handig, zowel voor de winkelier als voor de fietser die toevallig zijn fiets vergeten is. Vanaf hier is het 21,2 km naar de top. Op 6 km voor de top is een horecagelegenheid, Chalet Liotard en het skigebied, Mont Serein.

De derde route loopt vanaf Sault. Sault, bekend om zijn lavendelteelt, heeft enkele terrassen die een prachtig uitzicht bieden op een laagvlakte en op de Mont Ventoux. Op deze terrassen, o.a. van bar Le Progres zitten veel wielrenners zich moed in te drinken voordat ze aan de klim beginnen. Westlands tuinders en Brabantse boerenzonen zijn sterk oververtegenwoordigd, niet alleen in aantal, maar ook in het geluid dat ze produceren. Als je goed luistert, kun je soms ook Friezen horen. Nederlanders zijn royaal vertegenwoordigd hier. De peperdure carbonfietsen staan
geparkeerd bij de petanquebaan, de bidons gevuld met modieuze sportdrank.
Maar laat U zich niet imponeren. De beklimming vanaf Sault is verreweg de gemakkelijkste van de drie. Sault ligt immers al op en hoogte van 765 meter. Je hoeft vanaf hier minder dan 1200 meter te klimmen. De gemiddelde stijging is vanaf hier slechts 4,7%. De klim vanaf Sault is niet besteed voor de echte wielrenners. Wie hier begint, is eigenlijk een mietje. Zelfs mijn schoonmoeder zou vanaf hier in no time naar de top kunnen fietsen, ook nog wel zonder trapondersteuning!