Het dorp kijkt uit over het dal van de Calavon. Langs de weg is een parkeerplaats gemaakt om bezoekers de gelegenheid te geven de auto te parkeren en een foto te nemen. En gefotografeerd wordt er! Meteen is duidelijk waarom Gordes opgenomen is in de lijst van Les Plus Beaux Villages de France. Het is een adembenemend uitzicht. Wie doorrijdt komt in het centrum van het dorp.

Wanneer het niet te druk is kan men de auto parkeren nabij het kasteel. Vandaar kan een wandeling worden gemaakt door de middeleeuwse straatjes van het dorp. Gordes is een beetje een verwaand dorp; zich al te goed bewust van haar schoonheid. Om die schoonheid te accentueren zijn de straten geplaveid met ronde stenen, afkomstig uit de rivier, de zgn. calades. Het ziet er fraai uit, maar er valt niet op te lopen! Om het dorp een chique uiterlijk te geven gelden er strenge bouwvoorschriften. Huizen mogen alleen worden gebouwd “en pierre” en daken moeten gedekt worden met rode gebakken pannen. Hekken en gewone erfafscheidingen mogen niet worden gemaakt; alleen gestapelde stenen muren zonder gebruik van specie “pierre sèche” zijn toegestaan. Het dorp ziet er daardoor heel anders uit dan de andere dorpen in de Vaucluse. Niet gemoedelijk, eenvoudig en een beetjes boers, zoals in de Vaucluse gebruikelijk is, maar afstandelijk, rijk, een toevluchtsoord waar de welgestelde burger uit Parijs zich terugtrekt achter de stenen muren die zijn villa afschermen van de openbare weg.

Het dorp dankt zijn naam aan de Keltische stam die hier zich hier ver voor onze jaartelling gevestigd heeft, de Vordense. De Romeinen spraken de “V” uit als “G” en lieten enkele letters wegvallen, waarna de naam Gordes overbleef. In de romeinse tijd kwam het dorp tot bloei. De betrekkelijke rust en vrede die in de romeinse tijd heersten bevorderden de handel en de landbouw. De aanwezigheid van de Via Domitia aan de oevers van de Calavon zal daar zeker aan hebben bijgedragen. Wanneer de grote volksverhuizing het einde van de romeinse tijd inluidt, neemt de onveiligheid toe en trekken de bewoners zich terug op de rots. In 1031 wordt in het centrum van het dorp het kasteel gebouwd. Nadat het bij een van de invallen door de Saracenen verwoest is, wordt het in 1125 herbouwd. Het kasteel is thans ingericht als museum. Het dorp is in de loop der tijd twee maal door aardbevingen getroffen, maar de daardoor aangerichte schade is volledig hersteld. Vers in het geheugen ligt nog de beschieting door Duitse soldaten aan het einde van de tweede wereldoorlog. Een week nadat operatie Dragon aan de middellandse zee werd uitgevoerd om Frankrijk vanuit het zuiden te bevrijden, hebben verzetsmensen een Duitse patrouille aangevallen. Als represaillemaatregel hebben de Duitsers het dorp met granaten beschoten, waarbij ernstige schade werd aangericht.

Het dorp is een icoon van de Provence; het siert menig kalender en ansichtkaart. Het trekt dan ook jaarlijks vele bezoekers. Als U dit verwaande dorp wilt bezoeken, doe het dan niet op zondag.