Het debiet varieert, afhankelijk van het seizoen. In de zomermaanden welt het water op uit spleten in de bodem van de rivier, maar in de winter komt er een massale waterkolom omhoog in de grot aan het einde van de kloof. Onderzoek heeft aangetoond dat zich daar een 308 meter diepe verticale schacht bevindt die aansluit op een ondergronds meer en vele ondergrondse rivieren. Hoe dat er precies uitziet is echter onbekend. Het regenwater dat valt op de flanken van de Mont Ventoux, de Monts de Vaucluse en het Montagne de Lure zakt door de poreuze bodem en verzamelt zich diep ondergronds. Dat de bodem zo poreus is, valt in het landschap ook wel te zien.

Er zijn vele combes (dal zonder rivier of beek), eenvoudigweg omdat het water wegzakt. Alhoewel iedereen naar Fontaine komt om de bron te zien is dat toch niet het enige dat Fontaine te bieden heeft. Indrukwekkend is de 11de eeuwse romaanse kerk, gewijd aan de heilige St. Veran. De kerk is gebouwd op de ruïnes van een pre-romeinse tempel. Het interieur van de kerk is adembenemend. De eenvoud en sereniteit laten een onuitwisbare indruk achter.

De bron bij Fontaine is de enige plaats waar dat water weer aan de oppervlakte kan komen. Dit bijzondere natuurverschijnsel trekt jaarlijks vele bezoekers. Vooral op zondag kan het er erg druk zijn. Het is daarom beter een andere dag uit te kiezen om dit natuurverschijnsel te bewonderen.
Voorts is Fontaine bekend als de woonplaats van de renaissance-dichter Petrarca die deel uitmaakte van het gevolg van de paus, maar die er de voorkeur aan gaf niet in Avignon te wonen, maar in Fontaine. Hij is vooral bekend geworden door zijn gedicht over de onbereikbare geliefde “Laure”. Op de plaats waar zijn woning heeft gestaan is nu een museum ingericht. Ter ere van hem is in 1804 een gedenkzuil opgericht op het centrale plein van het dorp bij de brug.

Alsof dat alles al niet genoeg is voor zo’n klein dorp van 600 inwoners is ook nog een bezoek te brengen aan de ruïnes van het kasteel van de bisschop van Cavaillon, dat sedert de 14de eeuw uitkijkt over het dorp en het dal van de Sorgue.
Aan de oevers van de rivier bevinden zich enkele musea, waaronder het papiermuseum. Hier wordt gedemonstreerd hoe in het verleden gebruik werd gemaakt van het schone water en van de waterkracht om papier te maken. Allerlei soorten papier zijn hier te koop.

Met zoveel toeristen die het plaatsje bezoeken is het niet verwonderlijk dat er talloze restaurants en terrassen zijn waar het goed genieten is van een glaasje Pastis of een vers gebakken truite, zo uit de rivier.
Fontaine de Vaucluse heette vroeger Vallis Clausa (Vaucluse), hetgeen betekent “gesloten dal’. Wie de bron bezocht heeft, zal begrijpen waar die naam vandaan komt. In termen van de Guide Michelin: Fontaine vaut un detour.